A cor pode distinguir un recipiente de vidro, protexer o seu contido dos raios ultravioleta non desexados ou crear variedade dentro dunha categoría de marca.
Vidro
ámbar O ámbar é o vidro de cor máis común e prodúcese engadindo ferro, xofre e carbono.
O ámbar é un vaso "reducido" debido ao nivel relativamente alto de carbono empregado. Todas as formulacións de vidro para envases comerciais conteñen carbono, pero a maioría son vidros "oxidados".
O vidro ámbar absorbe case toda a radiación consistente en lonxitudes de onda inferiores a 450 nm, ofrecendo unha excelente protección contra a radiación ultravioleta (fundamental para produtos como a cervexa e certas drogas).
Vidro verde O vidro
verde faise engadindo óxido de cromo non tóxico (Cr + 3); canto maior sexa a concentración, máis escura será a cor.
O vidro verde pode oxidarse, como o verde esmeralda ou o verde de Xeorxia, ou reducirse, como ocorre co verde folla morta.
O vidro verde reducido ofrece unha lixeira protección contra ultravioleta.
Vidro
azul O vidro azul créase engadindo óxido de cobalto, un colorante tan potente que só se precisan algunhas partes por millón para producir unha cor azul claro como a sombra que se emprega para certas augas embotelladas.
Os lentes azuis son case sempre lentes oxidados. Non obstante, pódese producir un vidro azul claro verde empregando só ferro e carbono e omitindo o xofre, converténdoo nun azul reducido.
A creación dun azul reducido rara vez faise debido ao grao de dificultade para finar o vidro e controlar a cor.
A maioría dos vasos de cores fúndense en depósitos de vidro, o mesmo método que os vasos de sílex. Engadindo colorantes á fronte, unha canle revestida de ladrillo que entrega o vidro á máquina formadora dun forno de vidro de sílex, produce cores oxidadas.
Post time: 2020-12-29